گورچین

انتشارات نگاه منتشر کرد:
راوی در این رمان با نخستین جمله خود ما را به فضای دلزده‌ای می‌برد. او آنچه را از ذهنش می‌گذرد، بازگو می‌كند. همزمان با ذهنیات راوی و مكالمات كوتاه و اندك او با شوهر و اطرافیانش پی به شخصیت وی می‌بریم. شخصیتی توانمند با صبر فراوان كه زنانه است.
در برش‌های زمانی مختلف به غیر از راوی با دانای كل محدودی مواجه می‌شویم كه از دنیای بیرونی و درونی شوهر می‌گوید اگرچه جزیی و مو به‌مو نیست اما فاش‌كننده شخصیت شوهر (صفا) نیز هست.
فردی كه هر شب كابوس می‌بیند و توانایی باروری ندارد، در لحظه‌هایی كه شامل خبر مهم است خارش عصبی كف پا می‌گیرد، دفعاتی صورتش را طوری می‌تراشد كه خون به بیرون بریزد.
كابوس سال‌هاست كه رهایم نمی‌كند هر بار یه جوری سراغم می‌آید شده همدم شب‌هام… همه‌جا می‌آید هر‌جا كه بخوابم.
مردی كه از افسردگی نسبتا شدیدی رنج می‌برد، گاهی به روانپزشك مراجعه می‌كند ولی چون حرفی نمی‌گوید، پس بی‌نتیجه است.